prof. zw. dr hab. inż. GESSING Ryszard

Stopnie i tytuły naukowe 1959 - Magister inżynier (Pol. Śl. Wydz. Elektryczny, specjalność Automatyka i Telemechanika) 1965 - Doktor nauk technicznych (Pol. Śl. Wydz. Automatyki) 1969 - Habilitacja (Pol. Śl. Wydz. Automatyki) 1976 - Profesor nadzwyczajny (Uchwała Rady Państwa) 1989 - Profesor zwyczajny (Uchwała Rady Państwa) Stanowiska akademickie 1960 - asystent, Katedra Podstaw Elektrotechniki, Wydz. Elektryczny Pol. Śl 1961 - st. asystent, Katedra Teorii Regulacji, Wydz. Elektryczny Pol. Śl 1965 - adiunkt, Katedra Teorii Regulacji, Wydz. Automatyki Pol. Śl 1970 - docent, Instytut Kompleksowych Systemów Sterowania, Wydz. Automatyki Pol. Śl 1976 - Profesor nadzwyczajny, Instytut Informatyki Czasu Rzeczywistego, Wydz. Automatyki Pol. Śl 1989 - Profesor zwyczajny, Instytut Automatyki, Wydz. Autom., Elektron. i Inform. Pol. Śl Udział w Komitetach Naukowych i ciałach opiniodawczych od 1978 członek a w latach 1984-1987 zastępca przewodniczącego Komitetu Automatyki PAN od 1978 stały recenzent czasopisma Zentralblatt für Mathematik (wydawanego przez Springer Verlag) w latach 1983-1988 przewodniczący Sekcji Teorii Automatyki Podkomitetu Automatyki PKPiA NOT w latach 1984-1987 i od 1999 - członek Rady Naukowej Instytutu Badań Systemowych PAN w latach 1985-1987 - członek Rady Naukowej Instytutu Systemów Sterowania MERA-STER - Katowice w latach 1985-1992 członek Rady Redakcyjnej czasopisma PAN "Archiwum Automatyki i Telemechaniki" w latach 1985-1993 członek Committee on Theory of International Federation of Automatic Control (IFAC) od 1988 stały recenzent czasopisma Mathematical Review (wydawanego przez American Mathematical Society) od 1988 członek American Mathematical Society od 1992 członek Rady Redakcyjnej Archives of Control Sciences w latach 1993-1996 reprezentował POLSPAR (Polskie Stowarzyszenie Pomiarów Automatyki i Robotyki) i przez to Polskę w IFAC-u w latach 1994 - 1999 członek IFAC Committee on Adaptive Control and Signal Processing w latach 1994 - 1999 członek IFAC Committee on Robust Control od 1995 członek IFAC Committee on Large-Scale Systems w latach 1995-2001 członek Steering Committee międzynarodowego projektu DYCOMANS (Dynamic Control and Management Systems) wykonywanego w ramach programu "Copernicus" Ważniejsze nagrody Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego stopnia I-go zespołowa za pracę z dziedziny układów impulsowych 1964 Nagroda Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego stopnia III-go, indywidualna za pracę habilitacyjną, 1970 Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki stopnia I-go, indywidualna za pracę z dziedziny sterowania stochastycznie optymalnego, 1981 Nagroda Ministra NSWiT stopnia II-go, zespołowa za książkę "Zbiór zadań z teorii nieliniowych układów regulacji i sterowania", 1982 Nagroda Ministra NSWiT stopnia I-go zespołowa za prace z dziedziny sterowania statystycznie optymalnego 1988 Nagroda Ministra Edukacji Narodowej - zespołowa za cykl prac dotyczących projektowania, optymalizacji i sterowania złożonymi układami dynamicznymi 2000 Ważniejsze odznaczenia Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski 1981 Medal Komisji Edukacji Narodowej 1996 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski 2001 Działalność badawcza Zasługujące na zauważenie wyniki prac: sformułowanie i udowodnienie oryginalnego warunku stabilności dla nieliniowych układów impulsowych, 1964 zauważenie nieznanych przedtem własności układów impulsowych o modulowanej szerokości impulsu: układy te mogą być stabilne dla małych i niestabilne dla dużych pobudzeń, 1965 sformułowanie Zasady Minimalizacji i Uśredniania, a także Uogólnionej Zasady Stochastycznej Równoważności - umożliwiających wyznaczenie sterowania statystycznie optymalnego przy różnej dostępnej informacji, 1976 sformułowanie i udowodnienie lematu określającego warunki przy których spełnieniu sterowanie w układzie otwartym ze sprzężeniem pokrywa się ze sterowaniem optymalnym, realizowanym w układzie zamkniętym, 1983 sformułowanie i rozwiązanie problemu sterowania w dwupoziomowej strukturze, przy zróżnicowanej informacji poszczególnych decydentów, a w szczególności wprowadzenie oryginalnego tzw. ograniczenia elastycznego (wiele różnych wersji ), 1980-1991 krytyczna analiza powszechnie badanych układów adaptacyjnych z bieżącą identyfikacją; propozycje nowych struktur układów adaptacyjnych 1995-1997 zaproponowanie oryginalnego rozwiązania dla sterowania poślizgowego z adaptacją przełączanych amplitud przekaźnika 1996 projektowanie regulatorów dyskretnych przy wykorzystaniu modeli czasu ciągłego; zastosowanie do układów wielowymiarowych o różnych częstotliwościach próbkowania 1997 sformułowanie transformacji modalnej i jej zastosowanie do projektowania regulatorów LQ ze sprzężeniem od wyjścia 2000 porównanie modeli bazujących na transformacji Z i Delta dla małych okresów próbkowania; podważenie rozpowszechnionego poglądu o zdecydowanej przewadze tych ostatnich 2002 zwrócenie uwagi na fascynujące własności układów z regulatorami zawierającymi wyższe pochodne i pokazanie, że ograniczenia sygnału sterującego zazwyczaj nie pogarszają istotnie tych własności 2004 opracowanie koncepcji korektora równoległego do sterowania obiektami nieminimalnofazowym; wykorzystanie jej w układach przekaźnikowych i wielowymiarowych 2004 sformułowanie warunków realizowalności sterowania stałowartościowego dla obiektu MIMO i opracowanie częściowego odsprzęgania w tym także z uwzględnieniem nasycenia sygnału sterującego 2005